پاشنه آشیل پوتین؛ اوکراین قلب نفتی روسیه را نشانه رفت

به گزارش زومان، در دل آسمان تاریک روسیه، شبحی بی‌صدا پرواز می‌کند. یک پهپاد اوکراینی که هزاران کیلومتر را برای رسیدن به هدفش طی کرده است: شاهرگ اقتصادی مسکو، پالایشگاه‌های عظیم نفتی.

انفجار، آتش و دود، تصاویری آشنا در ماه‌های اخیر بوده‌اند. اما در پس این هرج‌ومرج، یک معمای اقتصادی بزرگ شکل گرفته است: چرا با وجود این حملات گسترده، ماشین جنگی روسیه هنوز از نفس نیفتاده است؟

پاسخ این معما در اعدادی نهفته است که به تازگی منتشر شده‌اند. به‌گزارش رویترز، با وجود اینکه پهپادهای اوکراینی حداقل به ۱۷ پالایشگاه بزرگ حمله کرده و در اوج حملات حدود ۲۰ درصد از ظرفیت پالایشگاهی روسیه را از کار انداخته‌اند، تولید کلی نفت این کشور در سال جاری میلادی فقط ۳ درصد کاهش یافته است.

این مقاومت شگفت‌انگیز، کارشناسان را به این سوال واداشته که روسیه چه برگ برنده‌ای در آستین دارد؟ پاسخ در دو کلمه خلاصه شده است، ظرفیت یدکی.

پالایشگاه‌های روسیه پیش از جنگ هرگز با تمام قوا کار نمی‌کردند. آن‌ها مانند یک کارخانه بزرگ با چندین خط تولید بودند که برخی از آن‌ها خاموش و در حالت آماده‌باش قرار داشتند. با هر حمله و از کار افتادن یک واحد، مهندسان روس به سرعت یک واحد یدکی را در همان پالایشگاه یا پالایشگاهی دیگر وارد مدار می‌کردند. این استراتژی هوشمندانه، با وجود آسیب‌های فیزیکی، جریان تولید سوخت را تا حد زیادی پایدار نگه داشته است.

در این میان، هر دو طرف روایت خود را از این نبرد دارند. کی‌یف، این حملات را یک پیروزی استراتژیک می‌داند. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، مدعی است که این حملات عرضه بنزین در روسیه را تا یک پنجم کاهش داده و آژانس بین‌المللی انرژی نیز از کاهش درآمدهای نفتی مسکو خبر می‌دهد. هدف اوکراین مشخص است: قطع کردن منبع مالی جنگ و مختل کردن تدارکات ارتش روسیه.

اما در کرملین، داستان کاملاً متفاوت است. مقامات روسی و شخص ولادیمیر پوتین، بازار سوخت را باثبات توصیف می‌کنند و با قاطعیت می‌گویند که مسکو هرگز تسلیم فشارهای خارجی نخواهد شد. آن‌ها با تعمیرات سریع و تکیه بر ظرفیت‌های پنهان، تصویری از کنترل و اقتدار را به نمایش می‌گذارند.

با این حال، این بازی موش و گربه نمی‌تواند تا ابد ادامه یابد. تحریم‌های غرب، دسترسی روسیه به قطعات یدکی غربی را دشوار کرده و هرچند مسکو به سمت تولید داخلی و واردات از چین روی آورده، اما تعمیرات پرهزینه و زمان‌بر هستند. سوال کلیدی این است: آیا ظرفیت یدکی روسیه پیش از آنکه استراتژی پهپادی اوکراین به نتیجه برسد، به پایان خواهد رسید؟ این جنگ فرسایشی، نه فقط در میدان نبرد، که در قلب تأسیسات صنعتی روسیه نیز در جریان است.

به نظر شما، آیا استراتژی اوکراین در نهایت موفق خواهد شد یا روسیه راهی برای دور زدن دائمی این حملات پیدا می‌کند؟