بهرام بیضایی درگذشت

به گزارش زومان، بهرام بیضایی، استاد مسلم نمایش و اسطوره‌ی قصه‌گویی، درست در روزی که ۸۷ سال پیش چشم به جهان گشوده بود، صحنه‌ی گیتی را ترک کرد. این کارگردان برجسته که سال‌ها با سرطان مبارزه می‌کرد، سرانجام در غربت و دور از وطنی که عاشقانه دوستش داشت، تسلیم مرگ شد.

آنطور که ایسنا در گزارشی آورده است، خبر درگذشت او توسط دانشگاه استنفورد آمریکا تایید شده است. بیضایی که متولد پنجم دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران بود، در ۱۵ سال اخیر به عنوان استاد در این دانشگاه فعالیت می‌کرد.

دانشگاه استنفورد با انتشار متنی پراحساس، مرگ او را به دوستداران فرهنگ تسلیت گفت. در بیانیه این دانشگاه آمده است: «گروه ایرانشناسی دانشگاه استنفورد درگذشت فخر ادب و هنر ایران را به اطلاع همگان می‌رساند. بارها گفته بود موطن و مسلک او عالم فرهنگ است.» عشق عظیم او به ایران، حتی در فرسنگ‌ها فاصله نیز در کلام و آثارش موج می‌زد و حالا این صدای ماندگار خاموش شده است.

بیضایی تنها یک کارگردان نبود؛ او پژوهشگر، تدوین‌گر و نویسنده‌ای بود که کلمات را به رقص درمی‌آورد. از سال ۱۳۴۰ تا لحظه‌ی مرگ، او خالق آثاری شد که هویت سینمای ایران را شکل دادند. فیلم‌های ماندگاری چون «باشو غریبه کوچک»، «سگ‌کشی»، «مسافران» و «مرگ یزدگرد» تنها بخشی از میراث تصویری او هستند. اما قلم او فراتر از دوربینش بود؛ نگارش بیش از ۵۰ فیلمنامه و ۳۰ نمایشنامه، او را به یکی از پرکارترین متفکران معاصر بدل کرد.

تراژدی بزرگ زندگی هنری بیضایی، فیلم‌هایی است که هرگز ساخته نشدند. او که همواره نگران فرهنگ و حتی درختان این سرزمین بود، با وجود موانع بسیار، آثار درخشانی را خلق کرد. خود او چند سال پیش در جملاتی تکان‌دهنده گفته بود: «می‌خواستم از کارهایی که نکرده‌ام بگویم، اما آن‌قدر طولانی است که نه وقت و نه حوصله شما مجال پرداختن به آن را می‌دهد.» او با ساخت تنها ۱۰ فیلم بلند، تاثیری عمیق‌تر از بسیاری از فیلمسازان پرکار بر جای گذاشت. نام‌هایی چون «چریکه تارا» و «شاید وقتی دیگر» تا ابد در حافظه‌ی سینمایی ما حک شده‌اند.

کدام‌یک از آثار استاد بیضایی بیشترین تاثیر را روی شما داشته است؟ خاطرات و احساسات خود را با ما در میان بگذارید.