واکنش تند عراقچی به آمریکا: این دیکته است، نه مذاکره!

چهارشنبه 3 دی 1404 - 19:08
مطالعه 2 دقیقه
عباس عراقچی
وزیر امور خارجه ایران نسبت به اظهارات نماینده آمریکا در جلسه شورای امنیت درباره مذاکره با تهران واکنش نشان داد.

به گزارش زومان، واشنگتن بار دیگر واژه «دیپلماسی» را روی میز شورای امنیت گذاشت، که واکنش تهران را به دنبال داشت. اظهارات نماینده آمریکا درباره آمادگی برای مذاکره، با واکنش ایران مواجه شد که آن را نه یک پیشنهاد صلح، بلکه یک فرمان سلطه‌جویانه تفسیر می‌کند.

بنابر گزارشی که ایسنا منتشر کرده است، «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه ایران، سخنان «مورگان اورتگاس» در جلسه روز سه‌شنبه ۳ دی ۱۴۰۴ (۲۴ دسامبر ۲۰۲۵) شورای امنیت را بی‌پاسخ نگذاشت. او با لحنی کنایه‌آمیز در شبکه اجتماعی ایکس، نقاب از چهره‌ی سیاست‌های جدید ایالات متحده برداشت.

عراقچی در پیام خود نوشت که تعریف جدید آمریکا از دیپلماسی یک تناقض آشکار است: «ما آماده مذاکره‌ای معنادار هستیم، اما حقوق به رسمیت شناخته‌شده‌ بین‌المللی خود را فراموش کنید!» سکاندار دستگاه دیپلماسی کشور تاکید کرد که نام این رفتار، تعامل نیست.

این دیکته‌کردن است، نه مذاکره؛ چه برسد به مذاکره‌ای معنادار!
- سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران

وزیر خارجه گریزی هم به تجربیات گذشته زد؛ روزهایی که دیپلماسی با آتش پاسخ داده شد. او یادآوری کرد که جهان شاهد بود چگونه در حین مذاکره، آمریکا تصمیم گرفت به روی مردم ایران آتش بگشاید و میز دیپلماسی را تارومار کند. اما این یادآوری با یک هشدار جدی همراه بود. عراقچی نوشت: «ما هم همان کاری را کردیم که همیشه می‌کنیم: کسانی را که به ما حمله کردند درهم کوبیدیم و کاری کردیم که از کرده خود پشیمان شوند.»

به گفته او، «دست دراز کردن برای دیپلماسی» با فرستادن بمب‌افکن و افتخار به ناکامی‌هایشان همخوانی ندارد و آن‌ها باید به مسیر شرافتمندانه بازگردند.

واکنش نمایندگی ایران در سازمان ملل به ادبیات آمریکا

در جبهه‌ای دیگر، نمایندگی ایران در سازمان ملل در نیویورک نیز موضعی مشابه گرفت و ادبیات آمریکا را به چالش کشید. این نمایندگی اعلام کرد وقتی کشوری آشکارا به رهبری جنگ علیه ایران اذعان می‌کند، حرف زدنش از دیپلماسی بیشتر شبیه یک نمایش است تا واقعیت.

به عقیده نمایندگی کشورمان، واژه‌هایی مثل «غنی‌سازی صفر» و اولتیماتوم‌های پیاپی، شاید در کاغذ کادوی دیپلماتیک پیچیده شده باشند، اما ماهیتشان تغییر نمی‌کند. این‌ها نه برای توافق، بلکه برای تسلیم ایران طراحی شده‌اند؛ هدفی که با موضع تهران مبنی بر «حاکمیت قانون به جای حاکمیت قدرت» در تضاد کامل است.

به نظر شما آیا با وجود تهدیدهای نظامی و شرط‌های سنگین، جایی برای مذاکره واقعی باقی مانده است؟ دیدگاه خود را بنویسید.

نظرات

© 1404 کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب زومان تنها با کسب مجوز مکتوب امکان پذیر است.