به گزارش زومان، این روزها واژه «خانه کوچکمتراژ» یا همان میکروآپارتمانها، بیش از هر زمان دیگری در ادبیات اقتصادی و بازار مسکن ما شنیده میشود. ماجرایی که از یکسو به فشار اقتصادی و ناتوانی مردم در تامین اجارهبها گره خورده و از سوی دیگر، با استانداردهای مهندسی و شهرسازی سر شاخ شده است. بحث بر سر این است که آیا باید برای سقف بالای سر داشتن، قید فضای زندگی را زد یا خیر؟
در همین گیرودار، غزال راهب، رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، آب پاکی را روی دست طرفداران افراطی کوچکسازی ریخته است.
او در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اینکه میانگین متراژ واحدها در کشور بین ۹۰ تا ۱۵۰ متر است، تأکید میکند که الگوی بهینه مصرف، عدد ۷۵ مترمربع را پیشنهاد میدهد.
او صراحتاً درباره خانههای زیر ۵۰ متر هشدارهای فنی میدهد.
در برخی مناطق، واحدهایی با متراژ کمتر از ۵۰ متر مربع نیز در حال ساخت هستند. باید توجه داشت که آنچه گاه بهعنوان متراژهای بسیار پایین مطرح میشود، در واقع حداقل ابعاد یک اتاق است که کلیه فعالیتهای سکونتی میتواند در آن انجام شود و با اضافه شدن فضاهای خدماتی، مساحت افزایش پیدا میکند. این ابعاد، مربوط به یک اتاق است نه یک واحد مسکونی کامل.- غزال راهب، رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
راهب معتقد است که نباید از حداقلهای مقررات ملی ساختمان عدول کرد و عدد ۷۵ مترمربع را بهعنوان حداقل متراژ مسکن در سطح جامعه مطرح میکند؛ عددی که البته بسته به سیاستها قابل تغییر است، اما نه به قیمت قربانی کردن کیفیت زیست.
وقتی جیب مردم با استانداردها همخوانی ندارد
اما داستان در سمت دیگر میز، یعنی در کف بازار و میان کارشناسان اقتصاد مسکن، رنگ و بوی دیگری دارد. سالهاست که بسیاری معتقدند راهکار فوری برای نجات مستأجران، نه ساخت کاخهای رویایی، بلکه تولید انبوه خانههای استیجاری کوچک و ارزان است.
فردین یزدانی، کارشناس اقتصاد مسکن، یکی از همین افراد است که معتقد است باید تعصب روی خانههای ملکی را کنار گذاشت و به داد مستأجران رسید.
او با اشاره به باقی ماندن ۲۰۰ هزار واحد مسکن مهر، تأکید دارد که باید به سمت واحدهای کوچک اجارهای حرکت کنیم تا عدالت برقرار شود. استدلال یزدانی تلخ اما واقعی است:
شهرداری تهران و رویای واحدهای ۴۵ متری
در امتداد همین نگاه، مدیریت شهری پایتخت نیز آستینها را بالا زده است. علیرضا زاکانی، شهردار تهران، چندی پیش از برنامهای برای ساخت خانههای استیجاری خبر داده که در آن حداقل مساحت ۴۵ مترمربع در نظر گرفته شده است.
او با وعده تنوع در متراژها (۶۵ و ۸۵ متری) و ارائه بستههای تشویقی، قصد دارد شهرداری را به یک بازیگر فعال در بازار اجاره تبدیل کند.
میتوانیم راحتی و آرامش را برای شهروندان تهرانی ایجاد کنیم؛ برای همین ما از قدر السهم خودمان، بخشی که به شهرداری تهران تعلق میگیرد را برای خانههای استیجاری قرار میدهیم.
هدف نهایی این طرحها جلوگیری از تبدیل شدن بازار مسکن به بازاری مکاره است که هر کس هر قیمتی بخواهد روی ملکش بگذارد. واقعیت تلخ این است که رشد سرسامآور قیمتها، بسیاری از شهروندان را به حاشیه شهرها رانده و نیاز به واحدهای کوچکمتراژ در مراکز شهر، بیش از هر زمان دیگری احساس میشود؛ واحدهایی که اکنون به دلیل کمیابی، حکم طلا را پیدا کردهاند.
شما حاضرید برای کاهش هزینههای اجاره در خانهای ۴۰ متری زندگی کنید یا کیفیت فضای زندگی برایتان خط قرمز است؟ نظرتان را بنویسید.