نفت روی لبه تیغ؛ چین و هند ناجی بازار می‌شوند؟
به گزارش زومان، داستان بازار نفت این روزها شبیه یک فیلم هیجان‌انگیز است. هفته گذشته، وقتی پهپادهای اوکراینی به بندر کلیدی نووروسیسک روسیه در دریای سیاه حمله کردند، نفس‌ها در سینه حبس شد. قیمت نفت برای لحظاتی زبانه کشید و همه منتظر یک بحران جدید بودند؛ اما این هیجان دیری نپایید.
به محض اینکه خبر ازسرگیری فعالیت بندر منتشر شد، قیمت‌ها دوباره سقوط کردند. نفت برنت به زیر ۶۴ دلار لغزید و به همه یادآوری کرد که در این بازار، یک بازیگر بزرگتر و قدرتمندتر از هر درگیری ژئوپلیتیکی وجود دارد: مازاد عرضه.
این حادثه، پرده از یک واقعیت بزرگتر برداشت. در حالی که اتفاقاتی مانند حمله اوکراین یا توقیف نفتکش توسط ایران در تنگه هرمز، جرقه‌هایی از التهاب در بازار ایجاد می‌کنند، یک جریان عظیم و زیرپوستی در حال خاموش کردن این آتش‌هاست.
براساس یک نظرسنجی که توسط بلومبرگ انجام شده، تقریبا دو سوم از ۲۵ تحلیل‌گر و کارگزار معتقدند که اوپک پلاس، این کارتل قدرتمند نفتی، سال آینده هم قصدی برای کاهش تولید ندارد. آن‌ها ترجیح می‌دهند نظاره‌گر باشند، حتی اگر این به معنای کاهش بیشتر قیمت‌ها باشد.
این یک چرخش استراتژیک بزرگ برای عربستان و متحدانش است. آن‌ها که سال‌ها با کاهش تولید، قیمت‌ها را بالا نگه می‌داشتند، حالا با تمام قوا در حال بازپس‌گیری سهم خود از بازار هستند؛ سهمی که به تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا واگذار کرده بودند.
اما این استراتژی، بازار را با یک شبح ترسناک روبرو کرده است. آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) هشدار می‌دهد که جهان ممکن است در سال ۲۰۲۶ با مازاد عرضه بی‌سابقه‌ای معادل ۴ میلیون بشکه در روز مواجه شود. باب مک‌نالی، از مقامات سابق کاخ سفید، وضعیت را این‌گونه توصیف می‌کند: «یا این مازاد عرضه بزرگترین سراب تاریخ اخیر بازار نفت است، یا سال آینده باید اتفاقی بیفتد تا از سقوط شدید قیمت‌ها جلوگیری کند.»
فرشته‌های نجات از شرق
در میان این همه عدم اطمینان، دو خریدار بزرگ چراغ بازار را روشن نگه داشته‌اند: چین و هند. این دو غول آسیایی با هوشمندی از قیمت‌های پایین و تحریم‌های غرب علیه نفت روسیه استفاده می‌کنند و هرچه نفت ارزان در بازار وجود دارد، می‌بلعند.
این تقاضای سیری‌ناپذیر باعث شده محموله‌های نفتی خاورمیانه که برای مدتی روی دست فروشندگان مانده بود، به سرعت خریدار پیدا کنند. این پدیده آنقدر قوی بوده که یک اتفاق نادر را رقم زده: قیمت نفت برنت، شاخص جهانی، برای مدتی از شاخص دبی ارزان‌تر معامله شده است.
با این حال، حتی اشتهای چین و هند هم ممکن است برای مهار این سونامی عرضه کافی نباشد. قیمت نفت امسال بیش از ۱۴ درصد کاهش یافته و به یکی از بدترین عملکردها در میان کالاهای اساسی تبدیل شده است.
بازار در یک وضعیت تعلیق عجیب به سر می‌برد. از یک سو، هر لحظه ممکن است یک جرقه ژئوپلیتیکی جدید همه‌چیز را تغییر دهد و از سوی دیگر، وزن سنگین مازاد عرضه، قیمت‌ها را به پایین می‌کشد. اوپک پلاس فعلا تصمیم گرفته روی طناب راه برود و سیاست افزایش تولید برای کسب سهم بازار را ادامه دهد. سوال بزرگ این است که این طناب تا کی تحمل این وزن را خواهد داشت؟
به نظر شما، آیا اوپک پلاس برای جلوگیری از سقوط قیمت‌ها، تولید خود را کاهش خواهد داد؟