جنگ سرد انرژی؛ چگونه تحولات ونزوئلا و اوکراین قیمتها را تغییر میدهد؟
به گزارش زومان، بازار جهانی نفت این روزها شبیه یک بندباز حرفهای است که روی طنابی باریک، میان دو دره عمیق قدم برمیدارد. در یک سو، درهٔ کمبود عرضه ناشی از تنشهای ژئوپلیتیکی دهان باز کرده و در سوی دیگر، پرتگاه مازاد عرضه و نگرانیهای اقتصادی قرار دارد. به همین دلیل است که قیمتها، با وجود تمام هیاهوی پشت پرده، تقریباً ثابت ماندهاند و نفت برنت با اندکی افزایش به ۶۱.۲۷ دلار و نفت وست تگزاس اینترمدیت به ۵۷.۵۹ دلار رسیدهاند.
این آرامش ظاهری، نتیجه یک کشمکش شدید است. به گزارش رویترز، تشدید تنشها میان آمریکا و ونزوئلا، مانند وزنهای قیمتها را بالا نگه داشته است. ایالات متحده با توقیف یک نفتکش ونزوئلایی و اعمال تحریمهای جدید علیه شرکتهای کشتیرانی که با این کشور آمریکای لاتین همکاری میکنند، صادرات نفت ونزوئلا را به شدت کاهش داده است. این اقدام، بخشی از فشار حداکثری بر دولت نیکلاس مادورو است و نگرانی از اختلال در عرضه را در بازار زنده کرده است.
جان ایوانز، تحلیلگر ارشد در PVM، معتقد است اگر این اقدام آمریکا نبود، شاید هفته گذشته شاهد سقوط بیشتر قیمتها بودیم. او میگوید:
«کاهش تدریجی قیمت نفت و رسیدن به کف ماهانه در هفته گذشته، میتوانست شدیدتر باشد اگر ایالات متحده بازی را در مورد ونزوئلا سختتر نمیکرد.»
اما در سوی دیگر این طناب، دیپلماتها در برلین در حال مذاکرهاند. ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، در اقدامی غیرمنتظره، پیشنهاد کرده است که کشورش از آرزوی پیوستن به ناتو صرفنظر کند. این چراغ سبز برای صلح، میتواند به معنای بازگشت نفت تحریمشده روسیه به بازارهای جهانی باشد؛ اتفاقی که عرضه را به شدت افزایش میدهد و قیمتها را پایین میکشد.
به گفته تسویوشی اوئنو، اقتصاددان ارشد در موسسه تحقیقاتی NLI، بازار «میان خوشبینی و احتیاط در مذاکرات صلح روسیه و اوکراین و نگرانی از اختلال عرضه به دلیل تنش ونزوئلا و آمریکا در نوسان است.»
و در پسزمینه تمام این اتفاقات روزمره، یک ابر بزرگتر در حال سایه افکندن بر بازار است: چشمانداز مازاد عرضه جهانی. گزارش تحقیقاتی جیپی مورگان هشدار میدهد که مازاد نفت در سال ۲۰۲۵، در سالهای ۲۰۲۶ و ۲۰۲۷ حتی بیشتر هم خواهد شد.
پیشبینی میشود که عرضه جهانی نفت تا سال ۲۰۲۶ با سرعتی سه برابر رشد تقاضا، افزایش یابد. بنابراین، بازار امروز در یک نبرد تمامعیار میان ترسهای کوتاهمدت ژئوپلیتیکی و واقعیتهای بلندمدت اقتصادی گرفتار شده و هر لحظه منتظر است تا ببیند کدام وزنه سنگینتر خواهد شد.
به نظر شما کدام عامل در نهایت پیروز میشود: تنشهای سیاسی یا واقعیتهای عرضه و تقاضا؟