توقف تولید پنی در آمریکا پس از 232 سال
ایالات متحده پس از بیش از دو قرن، تولید سکه‌های یک‌سِنتی را متوقف کرد؛ تصمیمی که مقامات آن را یک اقدام جدی برای صرفه‌جویی در هزینه‌های دولت می‌دانند. آخرین پنی روز چهارشنبه در ضرابخانه فیلادلفیا ضرب شد و به این ترتیب، خط تولید قدیمی‌ترین سکه در گردش آمریکا پس از ۲۳۲ سال متوقف شد.
علت اصلی این تصمیم، هزینه غیرمنطقی تولید است: ساخت هر پنی نزدیک به ۴ سنت هزینه دارد؛ یعنی چهار برابر ارزش اسمی آن. دولت آمریکا با حذف این سکه انتظار دارد سالانه حدود ۵۶ میلیون دلار صرفه‌جویی کند.
با این حال، پنی‌های موجود همچنان وجه قانونی پرداخت محسوب می‌شوند و از چرخه مالی حذف نمی‌شوند. اما واقعیت این است که بخش بزرگی از بیش از یک میلیارد دلار پنی موجود، عملاً در گردش نیست؛ سکه‌هایی که در کشوها و شیشه‌های خانگی انباشته شده‌اند و همین امر هزینه تولید مداوم را به دولت تحمیل می‌کرد.
حذف تولید پنی باعث شده برخی کسب‌وکارها با کمبود این سکه مواجه شوند و احتمال می‌رود در آینده قیمت‌ها به نزدیک‌ترین «نیکل» (۵ سنت) گرد شوند. با این حال، با کاهش استفاده از پول نقد — که اکنون کمتر از یک‌پنجم پرداخت‌ها را تشکیل می‌دهد — فشار این تغییر چندان گسترده نخواهد بود.
ایالات متحده آخرین کشوری نیست که چنین تصمیمی گرفته؛ کانادا، نیوزیلند و استرالیا نیز پیش‌تر سکه‌های یک‌سِنتی خود را کنار گذاشته‌اند.
پنی بخشی از تاریخ پولی آمریکا است. نخستین نمونه آن در سال ۱۷۹۳ ضرب شد و از ۱۹۰۹ تصویر آبراهام لینکلن روی آن قرار گرفت؛ چهره‌ای که در اسکناس پنج‌دلاری نیز دیده می‌شود.
در جریان بررسی‌های کنگره درباره آینده سکه‌های کم‌ارزش، برخی نمایندگان هشدار داده‌اند که حذف پنی ممکن است تقاضا برای «نیکل» را افزایش دهد؛ سکه‌ای که تولید آن هم برای دولت زیان‌ده است، زیرا ساخت هر پنج‌سنتی حدود ۱۴ سنت هزینه دارد. وزیر خزانه‌داری آمریکا، اسکات بسنت، گفته است دولت در پی تغییر ترکیب فلزی سکه است تا هزینه تولید را کاهش دهد. او اضافه کرد: «البته تولید سکه ده‌سنتی همچنان بسیار سودآور است.»