افزایش ۲۰ درصدی تعرفه اینترنت تلفن همراه؛ کیفیت همچنان قربانی
به گزارش زومان، شاید شما هم امروز صبح، مثل همیشه برای خرید بسته اینترنت ماهانهتان اقدام کردهاید، اما با عددی جدید و ناآشنا روی صفحه گوشی مواجه شدهاید. این یک اشتباه یا اتفاق مقطعی نیست؛ قصه تکراری گرانی اینترنت در ایران، فصل جدیدی را آغاز کرده است. از ساعات پایانی شب گذشته، کیف پول دیجیتال ما برای اتصال به دنیای وب، دوباره کوچکتر شده است.
بررسیهای میدانی و مشاهدات دقیق از پنلهای فروش دو اپراتور اصلی کشور، یعنی همراه اول و ایرانسل، نشان میدهد که قیمت تمام بستههای اینترنت با افزایشی در حدود ۲۰ درصد مواجه شده است. این تغییرات هم در اپلیکیشنهای «همراه من» و «ایرانسل من» و هم از طریق کدهای دستوری (USSD) اعمال شده و عملاً فاز جدید افزایش قیمتها کلید خورده است تا درخواست اپراتورها در اردیبهشت امسال برای بازنگری قیمت بستههای اینترنت، موافقت مراجع تصمیمگیر را به همراه داشته باشد.
این اولین بار نیست که کاربران با چنین شوکی روبهرو میشوند. درست یک سال پیش، در دیماه ۱۴۰۲، اپراتورها با استدلال «ورشکستگی صنعت» و «عدم تناسب درآمد با هزینههای دلاری»، مجوز افزایش ۳۴ درصدی تعرفهها را از رگولاتوری دریافت کردند. البته آن افزایش یک شرط مهم داشت: «بهبود کیفیت شبکه» و «توسعه نسل پنجم (5G)». وعدههایی که امروز، با نگاهی به تجربه روزمره میلیونها کاربر، بیشتر شبیه به رویایی دستنیافتنی به نظر میرسند.
جالب اینجاست که عطش اپراتورها برای افزایش قیمت، بسیار بیشتر از این ۲۰ درصد بود. تنها چند ماه پیش بود که آنها در نامهای مشترک به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، خواستار افزایش ۷۵ درصدی قیمتها شده بودند و هشدار داده بودند که «پایین بودن قیمت اینترنت همراه» مانع توسعه و ارتقای کیفیت شده است.
به نظر میرسد رگولاتوری با پذیرش افزایش ۲۰ درصدی، راه حلی میانه را انتخاب کرده، اما سوال اصلی همچنان پابرجاست: آیا این پول اضافی، بهبودی در کیفیت ایجاد خواهد کرد یا صرفاً هزینه نگهداری یک سرویس ضعیف را بالا میبرد؟
صدای ۸۰ درصد ناراضی
پاسخ این سوال را شاید بتوان در آمارها جستجو کرد. جدیدترین گزارش پژوهشگاه فضای مجازی، تصویری تلخ از واقعیت اینترنت در ایران ترسیم میکند. بر اساس این پیمایش، حدود ۸۰ درصد از کاربران ایرانی از کیفیت خدمات و تجربه آنلاین خود ناراضی هستند. این عدد عظیم به این شکل تقسیم میشود:
- ۴۱ درصد از کاربران، از وضعیت اینترنت «چندان راضی نیستند».
- ۳۸ درصد نیز اعلام کردهاند که «اصلاً راضی نیستند».
در مقابل این لشکر بزرگ ناراضیان، تنها ۲.۴ درصد از کاربران خود را «بسیار راضی» میدانند. این آمارها فقط عدد و رقم نیستند؛ آنها صدای میلیونها دانشآموز، دانشجو، کارآفرین و شهروند عادی هستند که برای ابتداییترین نیازهای ارتباطی خود در قرن بیست و یکم، با چالشهای روزمره دستوپنجه نرم میکنند.
وقتی از عراق هم عقب میمانیم
این نارضایتی داخلی، در آمارهای جهانی نیز بازتاب پیدا میکند. بر اساس آخرین گزارش شاخص جهانی اسپیدتست، ایران در بخش اینترنت موبایل با قرار گرفتن در رتبه ۷۳ از میان ۱۵۴ کشور، جایگاه قابل دفاعی ندارد. وضعیت در اینترنت ثابت حتی از این هم بدتر است و ایران با سقوط به رتبه ۱۱۵، در میان کشورهای انتهایی جدول قرار گرفته است.
مقایسه با همسایگان، این تصویر را دردناکتر میکند. در حالی که ترکیه در رتبه ۳۷ جهان ایستاده، یک مقایسه ساده نشان میدهد که حتی عراق، کشوری که سالها درگیر جنگ و بیثباتی بوده، با قرار گرفتن در رتبه ۷۲، یک پله بالاتر از ایران قرار دارد. این یعنی شهروندان ایرانی برای اینترنتی که از همسایه غربی خود کندتر است، حالا باید پول بیشتری هم بپردازند.
این چرخه معیوب افزایش قیمت بدون بهبود کیفیت، سوالی اساسی را پیش روی ما قرار میدهد: تا کجا قرار است هزینه برای سرویسی پرداخت شود که نه رضایت داخلی را جلب میکند و نه جایگاه بینالمللی قابل قبولی دارد؟
شما هم با افزایش قیمت اینترنت مواجه شدهاید؟ از کیفیت سرویس خود راضی هستید؟ نظراتتان را با ما در میان بگذارید.