خداحافظی اروپا از خودروهای بنزینی عقب افتاد
به گزارش زومان، در راهروهای قدرت در بروکسل و اتاقهای هیئت مدیره در اشتوتگارت، نفسی به راحتی کشیده میشود. رویای جسورانه اروپا برای خداحافظی کامل با خودروهای بنزینی و دیزلی تا سال ۲۰۳۵، با دستانداز سخت واقعیت روبرو شده و حالا، به نظر میرسد اتحادیه اروپا پدال ترمز را فشار داده است.
براساس آنچه بلومبرگ گزارش داده است، این عقبنشینی، نتیجه یک لابی شدید و نفسگیر از سوی غولهایی چون استلانتیس و مرسدس-بنز است که با خطر جریمههای میلیارد یورویی مواجه بودند. آنها تنها نبودند؛ کشورهای صاحب صنعت خودرو، به ویژه آلمان، برای تغییر این قوانین فشار آوردند تا از تنشهای سیاسی و تهدید از دست رفتن شغلها جلوگیری کنند. فردریش مرتس، صدراعظم آلمان، به صراحت گفت:
«ما تنها زمانی میتوانیم کاری برای حفاظت از آبوهوا انجام دهیم که یک بخش تولیدی رقابتی داشته باشیم. باید شرایط را در اروپا به سرعت اصلاح کنیم تا این صنعت آیندهای داشته باشد.»
اما این «فرصت تنفس» یک شمشیر دولبه است. در حالی که مدیران اروپایی برای چند سال بیشتر فرصت پیدا میکنند، این انعطافپذیری بیش از حد، خطری مرگبار در خود دارد: کند شدن روند نوآوری و افزایش شکاف فناوری با تسلا و رقبای چینی مانند BYD. این نگرانی وجود دارد که این سیاست، اتحادیه اروپا را به موزهای برای فناوریهای دیروز تبدیل کند و کمکی به رقابتپذیری ضعیفشدهی این بخش نکند.
یوس دلبکه، استاد دانشگاه و مقام ارشد سابق آبوهوای اتحادیه اروپا، این وضعیت را یک «زنگ بیدارباش برای صنعت» میداند و هشدار میدهد: «کمی انعطافپذیری شاید لازم باشد، اما باید موقتی باشد؛ در غیر این صورت ما هم اهداف آبوهوایی را از دست میدهیم و هم مسابقه فناوری را میبازیم.»
این تاخیر، مشکلات عمیقتر صنعت خودروسازی اروپا را حل نمیکند؛ از قیمت بالای انرژی گرفته تا بوروکراسی کُند و کمبود تولید باتری داخلی. بسیاری از مدیران اجرایی معتقدند این کار صرفاً «به تعویق انداختن درد» است، نه بهبود شانس پیروزی در رقابت جهانی خودروهای برقی. در واقع، با کاهش فشار، این خطر وجود دارد که شرکتها به فناوریهای سودآور اما قدیمی بچسبند و از تحول بزرگ جا بمانند.
در سوی دیگر، سیاستمداران با موج فزاینده پوپولیسم روبرو هستند که سیاستهای سبز را تهدیدی برای رفاه عمومی معرفی میکند. ترس از واکنش شدید رایدهندگان، دولتها را به سمت حفاظت از صنایع سنتی سوق داده است. فروش خودروهای برقی به دلیل حذف یارانهها کند شده و آمارها نشان میدهد که پیشرفت اروپا در کاهش آلایندگی بخش حملونقل بسیار ناچیز بوده است.
ویلیام تادس، مدیر اجرایی یک گروه حامی حملونقل پاک، به درستی به خطر اصلی اشاره میکند: «خطر بزرگ این است که ما چند سال دیگر را صرف بحث در مورد اینکه صنعت آینده باید چه شکلی باشد، تلف کنیم.» سوال کلیدی حالا این است: آیا اروپا از این زمان برای یک بازآرایی استراتژیک و هوشمندانه استفاده خواهد کرد، یا در یک سردرگمی فلجکننده باقی میماند و تماشا میکند که آینده در جای دیگری ساخته میشود؟
به نظر شما عقبنشینی اروپا از این قانون، تصمیمی هوشمندانه است یا یک اشتباه تاریخی؟