مجمعالجزایر موشکی ژاپن در همسایگی تایوان؛ توکیو برای جنگ با چین آماده میشود؟
به گزارش زومان، یوناگونی (Yonaguni) زمانی فقط به دو چیز شهرت داشت: اسبهای وحشی در معرض انقراض و آبهای شفافی که غواصان برای دیدن کوسههای سرچکشی به آن سفر میکردند. این جزیره دورافتاده، غربیترین نقطه ژاپن، تنها ۱۱۰ کیلومتر با تایوان فاصله دارد. اما امروز، آرامش این جزیره جای خود را به صدای ساختوساز آپارتمانهای جدید برای سربازان و اضطراب ناشی از قرار گرفتن در کانون یک بحران جهانی داده است.
براساس آنچه بلومبرگ روایت کرده است، همه چیز از سفر نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا، به تایپه در سال ۲۰۲۲ آغاز شد. چین در واکنشی خشمگین، موشکهایی شلیک کرد که در نزدیکی یوناگونی فرود آمدند. این لحظهای بود که زنگ خطر را برای توکیو به صدا درآورد و ژاپن را به سمت بزرگترین تجدید قوای نظامی خود در دستکم چهار دهه اخیر سوق داد. حالا، در سراسر زنجیره جزایر ۱۶۰گانه ریوکیو، باتریهای موشکی، برجهای رادار و انبارهای مهمات با سرعتی بیسابقه در حال احداث هستند.
صدای مردم در میان غرش جنگندهها
در یک عصر گرم دسامبر، حدود ۸۰ نفر از ۱۵۰۰ ساکن جزیره در سالن اجتماعات جمع شدند. مقامات وزارت دفاع آمده بودند تا توضیح دهند چرا استقرار نیروهای جنگ الکترونیک و موشکهای ضدهوایی ضروری است. فضا پر از نگرانی بود. برخی معتقد بودند که اظهارات تند مقامات ژاپنی علیه چین، آتش بیار معرکه شده است. اما همه اینطور فکر نمیکردند.
شیگرو یوناهارا، یک مکانیک ۶۳ ساله و عضو شورای شهر، نظر دیگری دارد. چند روز قبل از این جلسه، یک پهپاد مشکوک چینی در نزدیکی جزیره مشاهده شده بود.
او میگوید:
«در حال حاضر ما بیدفاع هستیم. ما به واحد جنگ الکترونیک برای از کار انداختن تهدیدهایی مانند پهپادها نیاز داریم.»
این دوگانگی، داستان امروز جزایر جنوبی ژاپن است؛ نبردی میان ترس از تکرار تاریخ و هراس از یک آینده نامعلوم. نسلهای قدیمیتر، خاطرات تلخ نبرد اوکیناوا در سال ۱۹۴۵ را به یاد دارند؛ آخرین تهاجم زمینی آمریکا در جنگ جهانی دوم که به قیمت جان دهها هزار غیرنظامی تمام شد.
هیرویوکی ترویا، استاد بازنشسته ۷۳ سالهای که سه عموی خود را در آن نبرد از دست داده، با نگرانی میپرسد:
«بعد از ۸۰ سال، دوباره به اینجا رسیدیم. آیا میخواهند اوکیناوا را یک بار دیگر به میدان جنگ تبدیل کنند؟»
صفبندی جدید در اقیانوس آرام
در مقابل، نسل جوان ژاپن نگاه متفاوتی دارد. یک نظرسنجی نشان میدهد که بیش از ۸۳ درصد از جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله از افزایش بودجه دفاعی حمایت میکنند، نرخی که تقریباً دو برابر حمایت افراد بالای ۷۰ سال است. این شکاف نسلی، بازتابی از تغییر درک ژاپن از جایگاه خود در جهان است. قانون اساسی صلحطلب این کشور که پس از جنگ جهانی دوم تصویب شد، برای اولین بار با چالشهای جدی روبرو شده است.
با این حال، ژاپن در این میدان تنها نیست. اتحاد با ایالات متحده، سنگ بنای استراتژی دفاعی این کشور است. به گفته تحلیلگران، در صورت حمله چین به تایوان، ژاپن چارهای جز حمایت از آمریکا نخواهد داشت، چرا که امتناع از این کار میتواند به معنای پایان این اتحاد حیاتی باشد.
این همان واقعیتی است که یوناگونی را از یک پست دیدهبانی منفعل، به یک حلقه فعال در «زنجیره کشتار» تبدیل میکند؛ نقطهای که میتواند دادههای دقیق هدفگیری را به سامانههای موشکی ژاپن و آمریکا ارسال کند.
یک تحلیلگر در مرکز امنیت آمریکای نوین (CNAS) معتقد است این نقش جدید، جزیره یوناگونی را به «یک هدف با اولویت بالا برای خنثیسازی زودهنگام» توسط چین تبدیل خواهد کرد. اسبهای وحشی یوناگونی حالا در کنار پایگاههای نظامی چرا میکنند و ساکنان جزیره هر روز با این سوال از خواب بیدار میشوند: آیا این استحکامات نظامی سپری برای محافظت از آنهاست یا آهنربایی برای جذب خطر؟ پاسخی که آینده شرق آسیا را رقم خواهد زد.
به نظر شما، آیا تقویت نظامی ژاپن به ثبات منطقه کمک میکند یا آن را به سمت درگیری سوق میدهد؟