لحن ترامپ علیه ایران از نگاه رسانهها؛ قدرتنمایی یا بازی پرریسک؟
اظهارات اخیر دونالد ترامپ علیه ایران پس از دیدار با بنیامین نتانیاهو در مار-آ-لاگو، تقریباً در همه رسانههای معتبر بازتاب یافت؛ اما آنچه این پوششها را از هم متمایز میکند، نه «اصل تهدید»، بلکه تفسیر لحن و پیامدهای آن است. مرور رسانهها نشان میدهد که بر سر تند و هشداردهنده بودن سخنان ترامپ اجماع وجود دارد، اما بر سر معنای سیاسی و امنیتی آن، اختلاف جدی دیده میشود.
رسانههای محافظهکار آمریکایی مانند فاکسنیوز، لحن ترامپ را «قاطع» و «قدرتنما» توصیف کردند. در این روایت، تهدید مستقیم ایران نه یک خطر، بلکه نشانهای از بازدارندگی فعال و حمایت روشن از امنیت اسرائیل است. فاکسنیوز با برجستهکردن عباراتی مانند «درهم کوبیدن»، تلاش کرد تصویر رهبری مقتدر را بازسازی کند که با زبان سخت، مانع بازگشت ایران به مسیر هستهای یا موشکی میشود. در این چارچوب، لحن تند نه هزینهزا، بلکه ابزار مدیریت بحران معرفی میشود.
در مقابل، رسانههای لیبرال آمریکایی مانند سیانان و نیویورک تایمز، همین لحن را «تهاجمی» و «پرریسک» ارزیابی کردند. آنها تأکید دارند که تهدیدهای صریح ترامپ، بدون پشتوانه اطلاعاتی تأییدشده درباره «نابودی کامل» برنامه هستهای ایران، میتواند به تشدید ناخواسته تنش منجر شود. از نگاه این رسانهها، لحن ترامپ بیش از آنکه مسیر دیپلماسی را هموار کند، نوعی فشار حداکثری زبانی است که احتمال خطای محاسباتی را بالا میبرد و فضای تصمیمگیری را نظامیتر میکند.
رسانه | توصیف کوتاه لحن ترامپ |
|---|---|
فاکسنیوز | قاطع و قدرتنما |
سیانان | تهاجمی و تنشزا |
نیویورک تایمز | پرریسک و فشارمحور |
بیبیسی | هشداردهنده و همراستا با اسرائیل |
الجزیره | تهدیدآمیز و صریح |
انبیسی نیوز | هشدارآمیز اما مشروط |
واشنگتن پست | محتاط و مبتنی بر تردید |
رسانهها لحن ترامپ علیه ایران را بعد از دیدار با نتانیاهو چگونه دیدند؟
رسانههای بینالمللی مانند بیبیسی و الجزیره، رویکردی توصیفیتر و کمداوریتر در پیش گرفتند. بیبیسی لحن ترامپ را «هشداردهنده» و در امتداد همراستایی کامل واشنگتن و تلآویو تحلیل کرد و آن را در بستر همزمانِ تحولات غزه قرار داد. الجزیره اما با نقل مستقیم عبارات تند ترامپ، بر «تهدیدآمیز و صریح» بودن لحن تأکید کرد و آن را نشانهای از افزایش سطح تنش میان ایران و آمریکا دانست؛ هرچند اشاره کرد که ترامپ همچنان از «ترجیح توافق» سخن گفته است.
در این میان، رسانههای جریان اصلی مانند انبیسی نیوز و واشنگتن پست محتاطترین توصیف را ارائه دادند. آنها لحن ترامپ را «هشدارآمیز اما مشروط» دانستند و تمرکز خود را بر فاصله میان ادعاهای سیاسی و شواهد اطلاعاتی گذاشتند. در این روایت، سخنان ترامپ نه اعلام تصمیم، بلکه سیگنالی سیاسی است که باید در چارچوب عدم قطعیت اطلاعاتی و سناریوهای احتمالی آینده خوانده شود.
پوشش رسانهای نشان میدهد که اختلاف اصلی نه بر سر «تندی لحن»، بلکه بر سر کارکرد آن است:
برای رسانههای محافظهکار، این لحن ابزار بازدارندگی است.
رسانههای لیبرال لحن ترامپ را، زنگ خطر تشدید بحران توصیف کرده اند و برای رسانههای بینالمللی و جریان اصلی این لحن را نشانهای از ورود پرونده ایران به مرحلهای حساستر و پرابهامتر می دانند.
در مجموع رسانهها بر سر یک نکته توافق دارند:لحن ترامپ تغییر کرده یا دستکم تندتر شده است؛اما هنوز روشن نیست این لحن، مقدمه مذاکرهای سختتر است یا سایهای سنگینتر از تقابل.