پارادوکس اقتصاد چین: کارخانهها پررونق، فروشگاهها خالی
به گزارش زومان، غروب طلایی بر بندر نانجینگ سایه انداخته است. هزاران خودروی نو، مثل سربازانی منظم، در صفهای طولانی منتظرند تا سوار کشتیهای غولپیکر شوند و به آن سوی آبها بروند. این تصویر، کارتپستالی از قدرت صنعتی چین است؛ کارخانهای که برای تمام دنیا تولید میکند و ماشین اقتصاد جهانی را به پیش میراند. اما پشت این نمای پر زرق و برق، در خیابانها و فروشگاههای شهرهای چین، داستان دیگری در جریان است؛ داستانی از سکوت، تردید و کیف پولهای بسته.
براساس آنچه وال استریت ژورنال گزارش داده است، آمارهای جدیدی که اداره ملی آمار چین منتشر کرده، این دوگانگی را به روشنی به تصویر میکشد. در حالی که مازاد تجاری چین در ۱۱ ماه اول سال از مرز باورنکردنی ۱ تریلیون دلار گذشته، موتور مصرف داخلی به وضوح کند شده است.
رشد فروش خردهفروشی، که نبض خرید مردم عادی را نشان میدهد، در ماه نوامبر به تنها ۱.۳ درصد رسیده که ضعیفترین عملکرد از سال ۲۰۲۲ است. همزمان، سرمایهگذاری در بخش املاک با سقوط ۱۵.۹ درصدی و سرمایهگذاری در داراییهای ثابت با کاهش ۲.۶ درصدی، زنگهای خطر جدیتری را به صدا درآوردهاند.
این یک پارادوکس کلاسیک است: چگونه کشوری میتواند این حجم از کالا را صادر کند، اما شهروندان خودش تمایلی به خرید نداشته باشند؟ پاسخ در ترکیبی از اعتماد لرزان و آیندهای نامشخص نهفته است.
تلاقی بدهی و پروژه نیمه کار در بازار مسکن
بازار ملک که روزگاری موتور ثروتآفرینی برای طبقه متوسط چین بود، حالا به باتلاقی از بدهی و پروژههای نیمهکاره تبدیل شده است. کاهش قیمت مسکن برای دومین ماه متوالی، بسیاری از خانوادهها را نگران کرده و آنها را به پسانداز بیشتر و مصرف کمتر سوق داده است. این ششمین ماه متوالی است که شتاب رشد خرید مردم کاهش پیدا میکند.
این وضعیت از چشم نهادهای بینالمللی نیز دور نمانده است. رئیس صندوق بینالمللی پول (IMF) به تازگی هشدار داده که اقتصاد چین آنقدر بزرگ است که نمیتواند تنها با تکیه بر صادرات به رشد خود ادامه دهد. این وابستگی شدید به بازارهای خارجی، میتواند تنشهای تجاری جهانی را نیز تشدید کند. توصیه صندوق به پکن روشن است: باید مسیر اقتصاد را به سمت تقویت تقاضای داخلی تغییر دهید.
رهبران چین نیز این پیام را دریافت کردهاند. در «کنفرانس مرکزی کار اقتصادی» که هفته گذشته برگزار شد، مقامات ارشد متعهد شدند که در سال ۲۰۲۶، حمایت از تقاضای داخلی را در اولویت قرار دهند. برنامههایی برای افزایش درآمد خانوارها، تثبیت سرمایهگذاری و حتی خرید خانههای موجود برای تبدیل به مسکن ارزانقیمت روی میز است. با این حال، در نقشه راه بلندمدت کشور، همچنان اولویت اصلی با فناوریهای پیشرفته، تولیدات سطح بالا و خودکفایی صنعتی است.
اقتصاد چین اکنون بر لبه یک تیغ راه میرود. یک موتور آن (صادرات) با تمام قدرت کار میکند، در حالی که موتور دیگر (مصرف داخلی) در حال از دست دادن توان خود است. چالش بزرگ پکن این است که چگونه این دو موتور را دوباره با هم هماهنگ کند، پیش از آنکه ناهماهنگی آنها کل این ماشین عظیم را از مسیر خارج کند. تمام دنیا نظارهگر این تلاش نفسگیر است.
به نظر شما، آیا چین میتواند موتور مصرف داخلی خود را دوباره روشن کند یا بیش از حد به صادرات وابسته شده است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.